Nieuwe wegen, andere routes of oude paden

Yes! Het is me gelukt!
‘Wat dan?’ vraagt u zich misschien af. Of u zucht eens geërgerd en zegt: ‘Roep niet zo hard.’ Terwijl een ieniemieniestukje van u zich toch ook hetzelfde afvraagt.
Ook zullen er zeker bloglezers zijn die met de ogen rollen en denken: ‘Daar is ze weer. Wel erg lang geleden.’

Jazeker, het is lang geleden en weet je wat? Deal with it.
Of niet natuurlijk, want echt, met regelmaat een blog schrijven, zal me nooit lukken. Ik heb het geprobeerd omdat ik natuurlijk niet wil dat men mij vergeet en ik niet elk jaar een boek kan uitpoepen. Toch is het me niet gelukt. In feite zijn er veel meer dingen vorig jaar en dit jaar de mist in gegaan. Daarom heb ik ook nooit zo heel veel belangwekkends op facebook te posten.

Ach, ik doe mijn best, meer kan ik als eigengereid auteur niet doen. Ik verlies niet snel de moed, maar het heeft niet veel gescheeld. Toch ging ik door …

… wacht, ik stop even… ik hoor ineens een voice-over, als in een jaren vijftig film noir. Dit is te erg.

Ben ik weer. Ik begin net mijn leven terug op de rails te krijgen – niet dat het volledig was ontspoord, maar erg soepel reed het toch niet – ik heb weer een manuscript naar de redactie gestuurd en dat zal mijn vierde boek gaan worden. Ook heb ik een idee voor een vijfde boek dat ik een semi-biografie ga laten zijn.
Voor het schrijven van dat boek zal ik me nog meer moeite moeten getroosten om alles kloppend te krijgen dan bij al mijn andere werk. Ten eerste moet het aannemelijk zijn en ten tweede zal alles wat ik over mezelf vertel de waarheid zijn en niets dan de waarheid, op de fictionele gedeelten na, maar ook daar handel ik waarheidsgetrouw, voor zover dat mogelijk is in een imaginaire setting.

Vraagt u zich nog een beetje af wat er nu eigenlijk is gelukt?
Ach, in de tijd dat ik schrijf, heb ik me enkele handigheidjes  eigen gemaakt, het zorgt ervoor dat de lezer verder wil lezen, dat hij wil weten wat het antwoord op de vraag is, of hoe loopt het af?

Ik zal u uit de droom helpen. Misschien weet u dat mijn reis naar Helsinki, de Worldcon aldaar niet doorgaat vanwege allerlei onvoorziene omstandigheden. Echter, ik heb het Worldconticket voor half geld kunnen verkopen aan een hele aardige jongen uit Croatie en ik ga een paar daagjes naar Aberdeen, Scotland omdat ik de gereserveerde vlucht niet kon verkopen, alleen omboeken. Ik ga daar aan mijn nieuwe boek schrijven en ik heb er heel veel zin in, want ik lijk zowaar de ideaalste B&B gevonden te hebben die er bestaat. Ik citeer de landlady: “We have trees on two sides & open countryside on the other two. We do have neighbours nearby but they are normally very quiet. There is a hill nearby behind where we used to live. The only life you would find up there is wildlife, no humans! Idyllic. I think you would love it. There is also an old road you can walk. Again, very little chance of meeting people. We are two miles from the coast & some nice small bays. There will be no other guests so hopefully you will get the peace & tranquillity you are looking for.”

Opgelet?!? Wildife. No humans. Old road to walk. Very little change of meeting people. Two miles from the coast. No other guests!!

De hemel op aarde voor mij als schrijver.