Schrijven in Schotland?

“Schotland is het mooiste en puurste land dat ik ken.
Dat vind ik nadat ik er drie keer eerder ben geweest. Dit is de vierde keer. Eerder was ik met vrienden op vakantie en hebben we met de motor veel natuur gezien, schapen ontweken, de Ben Nevis bewonderd, geklommen en gewandeld, en deed ik inspiratie op voor mijn roman Zucht.
Deze keer is het mijn bedoeling om het concept voor mijn nieuwe boek te ontvouwen, het ontwerp in elkaar te zetten van mijn autobiografie zodat ik eindelijk van dat stemmetje verlost zal zijn. Het is geen onaardige stem, maar hij is wel dwingend; hij eist dat ik het schrijf. En eerlijk gezegd, ik weet nog niet hoe. Daarom ben ik hier. En sta ik voor Slains Castle.”

Dit zijn de eerste alinea’s van mijn biografie, hoewel ik nu nog niet kan zeggen of alles wel zal uitpakken zoals ik het voor ogen heb.
Ik ga weer schrijven, maar het zal niet vanzelf gaan, ben ik bang. Wanneer ik dit kan vervolgen, weet ik evenmin. Misschien moet ik ook op zoek naar iemand die met me meekijkt omdat het weleens errug lang kan duren – langer dan normaal – voordat ik het kan voltooien.
‘Je wordt ouder, maar niet beter,’ hoor ik weleens en dat klopt. De gezondheid van mij en een naast familielid laat te wensen over. Misschien is dat grotendeels de drive om nu eindelijk mijn autobiografie te voltooien, waarin ik kan vertellen hoe ik al die jaren tegen mijn nah heb gevochten, hoe dat me heeft beïnvloed, maar ook hoe ik me heb aangepast. Je kunt nu eenmaal niet winnen van een aandoening, die zit er en gaat niet weg, je moet je aanpassen, je mag eigenlijk best blij zijn met de kans dat je helemaal opnieuw kunt beginnen. Dit klinkt nu wel heel makkelijk en praktisch, maar het heeft vele, zware jaren geduurd om te accepteren dat ik er nog ben om te kunnen worden wie ik nu ben geworden.
Die jaren ben ik kwijt …
Maar ik kan erover schrijven, nietwaar?
Dus, ik heb wel een idee, maar het mag gezegd dat het niet bepaald een mainstream biografie zal worden. Hoe kan het ook anders? Ik ben ik. Misschien verandert het idee nog omdat mijn verzinsels meestal meer tijd vragen om tot volle wasdom te komen.
Ik weet, ik klink nogal wazig, maar omdat ik tegenwoordig helaas weinig tijd heb om echt te schrijven, wil ik toch dit beginnetje in een blog vatten.
Heb ik straks iets om op verder te gaan.
En ja, voor de mensen die nog weten dat ik vorig jaar naar Schotland ben geweest … dit heb ik net geschreven met die drie onvergetelijke dagen voor ogen.