Als ik gedichten schrijf … (nieuwjaarsblog)

Als of wanneer? Wat is beter?
In mijn perceptie gebruik je ‘als’ alleen dan als er een aantoonbare kans is dat het misgaat (een grote ramp, een kleintje of dat het zelfs onwaarschijnlijk is dat het gaat lukken), maar ‘wanneer’ zul je op het moment gebruiken dat je weet dat ‘het’ gaat gebeuren en dat dit ‘het’ gewoon onomstotelijk vast ligt …
Anyway …

Wanneer ik gedichten schrijf … enneh … nu moet ik bekennen dat de ‘als’ hier toch niet misstaat. Tenslotte zijn ze in het onderhavige geval allebei voegwoorden van tijd en het klinkt ook gewoon beter. Daarom houd ik het op ‘als’, dit keer.
Als ik gedichten schrijf, dan voel ik me op een gejaagde manier lekker in mijn vel, want ik wil er iets moois van maken. Hoe vaker ik het doe, hoe meer ik woorden probeer, hoe meer ik de klanken vergelijk, verwissel en weer terugzet, des te meer ik er in slaag om mijn gedichten kleine verhaaltjes te laten zijn. Ik stoef niet, want het lukt me ook niet altijd en deze wanproducten worden dan ook onverbiddelijk verwijderd. Of het moet zijn dat ik er nog iets in zie. Dan gaat het mes er in en dat wordt bloederig.
Toch kan ik soms best genieten van een gedicht dat ik in elkaar heb gecomponeerd.
O, u vindt dat ik hoogdravend klink? Dan zal ik u geruststellen, want die tevredenheid duurt niet zo lang. Vaak begin ik dan opnieuw te sleutelen, want ik wil ze toch nog beter laten klinken. Een beetje als een muziekstuk, als een mooi opgebouwd klassieke symfonie, een beetje als het symfonische gedicht van Saint Saëns: Dance Macabre. Dat beluisterde ik als kind al en misschien was dat al de voorbode voor mijn hang naar het sinistere, de wat ongebruikelijke verhalen. Voor de magische realiteit die je in de meedogenloze natuur van je achtertuin kunt zien en voor mensen die niet meteen het achterste van hun tong laten zien, of juist wel.

“Weg met het oude, welkom aan het nieuwe”, maar ook “Gooi geen oude schoenen weg voordat je nieuwe hebt”. Dat is met gedichten, dat is met korte verhalen en met lange verhalen die een heus boek willen worden als ze groot zijn. Dat is schrijven en dat is schrappen. Iedere schrijver kent het en ik ben er heel makkelijk in.

Is het jullie opgevallen? De brug naar het nieuwe jaar?

Een goed en gezond nieuw jaar voor jullie allen!