Clichés – Harland Awards – Rik Raven Writes

Toch blijft het interessant om de discussies te volgen die ieder jaar na Harland Awards plaatsvinden, tussen deelnemers, juryleden, organisatoren en belanghebbenden of gewoon mensen met een hart voor het genre. Ik kijk dat al aan sinds er op het PureFantasyforum stevige meningen werden uitgesproken en ik heb de groei, de pieken, dalen en de euforie meegemaakt. Dat het van Millenniumprijs, de PaulHarlandprijs werd die evolueerde in de Harland Awards, en ondergebracht werd bij een Stichting die wij een goed hart toedragen.

Op een of twee keer na heb ik nog ieder jaar een verhaal opgestuurd en ik vraag me af waarom. Nogal eens heb ik het ‘geluk’ bij de happy few van de shortlist te zitten of toch niet ver verwijderd. Inderdaad, ik zet dit enigszins cynisch tussen haakjes, niet om de HA af te vallen, in zijn geheel niet, maar omdat ik op een punt ben aanbeland in mijn schrijfcarrière waarop ik de juryrapporten zeer waardeer, maar ze tevens lees als slechts lezersmeningen omdat ik er verder niets mee kan. Soms vat ik ze op als compliment, soms als kritiek. Geen probleem, hoor, maar ik kan er bar weinig mee. Ik leer sowieso niets van rapporten, maar dat ligt aan mij niet aan de rapporten … Ik schaar ze onder kopje Mijn Stijl en Uw Smaak. Dat het verhaal redactie nodig heeft? Prachtig, geef me geld, dan zorg ik ervoor. Men houdt niet van clichés? Helemaal prima, maar nu vind ik toevallig dat ze toepasbaar zijn.

Ik realiseer me ten volle dat mijn verhalen nooit ieders smaak zullen worden, dat ik een stijl heb die misschien niet voor eenieder is weggelegd (zeker niet zonder redactie), maar als ik voorbij de verhalenwedstrijd kijk, moet ik toegeven dat ik elk jaar weer van de discussies geniet en dat de organisatie van het Gala elk jaar weer geweldig is. Dit jaar heb ik er niet bij kunnen zijn, maar wanneer het Gala en de Dag wat dichter bij huis worden georganiseerd, ben ik er bij.

Zelfs als ik besluit dat deze HA mijn laatste is, voorlopig.

Er ligt een verhaal dat de voltooiing nadert, maar dat kan ik evengoed naar Fantastels sturen. Verandering van spijs doet eten. Een prima cliché, zou ik zeggen. 😈

https://www.harlandawards.eu/