Die ene lach
Het was al weer lang geleden dat we hadden gepraat. Vraag me alsjeblieft niet hoe ze heet, maar ze is aardig, de snackbarmedewerkster oftewel “zij die bij de friettent werkt”. Ze is Chinese – ik geloof dat tegenwoordig het overgrote deel van de Nederlandse friettenten worden overgenomen door Chinezen – , en de rest van de family werkt in het Chinese restaurant aan de achterzijde van het pand.Zo, nu is dat uit de wereld.
Als ik dus bij de friettent mijn bestelling heb doorgegeven, ga ik nooit aan een van de tafeltjes zitten en blijf ik altijd staan omdat we gezellig kletsen. Soms is ze wat moeilijk te verstaan, maar daar kom ik wel uit. En altijd vraagt ze hoe het met mijn schrijven gaat. Natuurlijk kan ik zeggen dat ik het veel te druk heb, dat ik vanwege familiaire verplichtingen te weinig echte schrijftijd heb, maar dat doe ik niet en ik zeg gewoon dat het goed gaat en dat ik in april een nieuw boek heb uitgebracht. De lach op haar gezicht is er een van oprechte bewondering. Ik verdien niets, al mijn geld gaat op aan secundaire zaken die met productie en marketing te maken hebben en de verkoop van mijn boeken is niet echt denderend, omdat ik de energie mis, maar als ik zo’n lach zie …
Een lach die mij gelijk stelt met de bekende schrijvers die in elke gerenommeerde boekhandel te koop zijn. En waarom zou ik ook niet op hetzelfde plan staan, hetzelfde niveau? Alleen omdat ik mijn boeken zelf uitgeef, samen met een aantal schrijfcollega’s van Nimisa?
Wij doen wat we kunnen, op onze eigen manier. We combineren kwaliteit met originaliteit. Voor geen kleintje vervaard … en zo
Kan het zijn dat je deze tekst al kent? Ja, dat is mogelijk want ik heb er een facebookpost van gemaakt.
Ik blijf het zeggen: het schrijven van boeken is gemakkelijk, en daarna moet je beslissen wat je er mee gaat doen: wil je je boeken alleen voor jezelf, vrienden en familie houden, dan is het makkelijk. Je kunt er een mooi boekje van laten maken bij boekscoutmusketiers of zo en dan heb je er verder geen omkijken meer naar. Het kan ook zijn dat je wilt dat anderen, dan je proeflezers, je boeken lezen, en dan kom je ineens in een totaal ander universum. Je moet jezelf en dus je boeken gaan verkopen!
Dat is heel moeilijk!
Ik heb er maar meteen een plaatje van mijn nieuwste boek bij gezet, en ik zeg heel terloops dat hij te koop is, net als mijn andere boeken, dus …
Maar ik blijf het zeggen, ik zie dat graag, die ene lach, van iemand die oprecht geïnteresseerd is, niet om een product te kopen, maar om degene die het heeft gemaakt een hart onder de riem te steken.
Heel bijzonder.
Dit vind je misschien ook leuk
De zwijgende meerderheid
Coronaconclusie
