Een hokje hier, een hokje daar, hokjes overal

Vraag mij wat ik van hokjes vind en ik zeg: ‘Mweah, beetje enge pandjes, die hokjes. Niets voor mij.’
En dan ben ik heel beleefd.
Natuurlijk, ik weet dat het hokjesdenken vanuit psychologisch oogpunt eenvoudig te verklaren is. Het biedt overzicht, want de wereld is al complex genoeg. En we doen er allemaal aan mee, bewust en onbewust.

Nu ben ik schrijver. Maar ben ik een auteur die gevraagd wordt voor lezingen en met haar kop in de krant staat of ben ik een hobbymatig schrijver? Mijn antwoord: beiden en geen van beiden.
Het is niet dat ik een veelgevraagd schrijver ben voor diverse lezingen per week – hoewel ik enkele lezingen heb mogen geven, eens een leuke workshop heb kunnen doen en zelfs in de krant sta wanneer ik eezn nieuw boek publiceer. Ik sta evenmin in de publiciteit als ik een scheet heb gelaten waarover ik zelf geen persberichten stuur. Daarvoor breng ik niet genoeg geld in het laatje en wat ik veelal doe is trachten uit de rode cijfers te blijven, wat geen sinecure is, laat ik je dat wel vertellen.
Met als gevolg dat ik waar het vadertje Staat en zijn belastingen betreft én wat het uwv aangaat, een hobbymatig schrijver ben. Tenslotte verdien ik te weinig om in mijn levensonderhoud te kunnen voorzien. Waar blijven de bestsellers …?

Dus ik houd niet zo van hokjes. Als iemand mij zou vragen wat ik ben, dan zeg ik dat ik schrijver ben uit een soort van voorbestemming of, zonder algeheel religieus te gaan worden, een roeping.
En nee, omdat ik ben wie ik ben, lukt het me (nog) niet om er mijn bestaan van te maken. Degene die ik ben past blijkbaar niet in het hokje van de schrijver.
Wat is hobby? Iets wat je graag doet 24 uur per dag? Nee, wat ik doe is niet altijd (lees 24 uur p/d) even leuk en ik kan het met de beste wil van de wereld geen hobby noemen, de drang om het te doen is soms onaangenaam groot is.
Komt nog bij dat ik het toch best wel vet zou vinden als mensen mijn schrijfsels lezen, dat ik nu ook zaken moet doen waar ik helemaal niet zo goed in ben, het marketen van mezelf en mijn werk.
Waarom doe ik dan wat ik doe?
Waarom schrijf ik wat ik schrijf?
Waarom laat ik mij ongestraft in het hokje hobbyist zetten terwijl ik niet in dat hokje pas?

Wel, omdat ik een schrijver ben die zich nooit in het hokje schrijver heeft gewurmd – als daar al een hokje voor is.
En omdat ik mij als schrijver wil blijven verbeteren, ik wil betere verhalen maken, en mijn taal perfectioneren. Maar vooral wil ik lezers een aangename tijd bezorgen.

Ik schrijf omdat ik het kan. Dat is al…