Er is leven. Er is leven … Is er leven?
Na de dood. Ná de dood?
Freek de Jonge zong het al, maar het is echt nog vroeg.
De tijd is nog niet rijp om deze vraag nu al te beantwoorden.
Weet je dat ik dit typ met tranen in mijn ogen, hoewel me niet helemaal duidelijk is waarom?
Mijn ratio is heel recht voor zijn raap, blijkbaar rouw ik nog. Is volkomen logisch natuurlijk. Dat zal iedereen denken die mij kent, want mijn moeder is amper drie maanden geleden overleden. Toch is het meer dan dat.
Vorig jaar werden we overvallen door coroana of covid19 – hoe je het noemt is mij eender. De maatregelen waren een ongemak, die er voor hebben gezorgd dat ik alleen onder restricties bij mijn moeder op bezoek mocht in het verzorgingshuis, waar ze was opgenomen met Alzheimer. Evengoed waren de maatregelen een heuse verlichting en een opluchting zelfs omdat ik gedwongen werd een stap terug te zetten in de mantelzorgtaken rondom mijn moeder.
Was dit nu een tegenslag of toch een godsgeschenk?
Kan ik niet zeggen. Wat ik wel zeg, is dat prikkelgevoelige ik hierdoor wel alles kon doen wat mogelijkerwijs nodig was om mijn moeder toch bij te staan, zonder onderuit te gaan of me schuldig te voelen omdat ik niet genoeg deed vanwege mijn nah. Op zich is het niet plezierig dit toe te moeten geven, toch bood het enig soelaas.
In het bovenmatig vervelende voorgaande jaar zijn er echter ook nog twee zussen en een broer van mijn moeder, mijn tantes en een oom, gestorven. Geen van hen leed aan corona, maar vanwege dit virus heb ik niet om hen kunnen rouwen zoals ik had gewild en daardoor ben ik alleen bij de afscheidsplechtigheid van mijn peettante aanwezig geweest.
Dit jaar, wat tot nu toe al even beroerd verloopt, is mijn lieve moeder overleden. Na de condoleanceavond heb ik haar zelf in de kist mogen leggen. De dag daarna kreeg ze een prachtig afscheid in aanwezigheid van vrienden en familie, al waren ze in minder grote getale aanwezig dan ze had verdiend.
Helaas is dit jaar ook een sprankelende vriendin overleden, ze was net zo oud als ik, of jong, en ze maakte prachtige kunst. Uit het leven gerukt door kanker, ik noem het beestje gewoon bij de naam, in plaats van die verbloemende gewoonte om alleen de eerste letter te noemen, alsof het gebruik van die ene letter het lijden ene ruk minder erg maakt.
We zijn met zijn allen te soft geworden, alsof we in deze politiek correcte samenleving niet meer mogen zeggen waar het op staat om de tere zieltjes te sparen. Ik zal jullie uit de droom helpen, er zijn amper nog tere zieltjes over vanwege de rottigheid in deze foktopwereld.
Maar ik dwaal af, deze blog is niet bedoeld om mijn grieven omtrent de samenleving en/of de politiek over te brengen.
De inspiratie voor deze blog was een lieve vriendin die ik tegenkwam in de supermarkt, twee karretjes botsten tegen elkaar en we hebben gekletst waarbij we elkaars gemoedstoestand aan de ogen moesten aflezen en beluisteren aan de woorden die ietwat gedempt klonken achter de mondkapjes.
Ze vroeg hoe het met me ging …
En de tranen brandden achter mijn ogen.
Mijn ratio en mijn gevoel zijn het eens; rouwen wordt ingewikkelder als er vijf familieleden en vrienden zijn gestorven in negen maanden tijd.
Ik geef mezelf een jaar, dus vraag me over een jaar nog maar eens hoe het leven en het schrijven gaat.
3 reacties
Hugo
Hoi Rik , wat moeilijk en zwaar , zulke afscheidsmomenten en de daarop volgende rouw (periode) … , hélaas spreek ik uit ervaring … !!!
Wij zijn momenteel op allerlei cruciale “kruispunten ” in ons leven , althans zo voelt dat emotioneel , daarom hetgeen wij , ik nog meer dan mijn vrouw Lia , toepassen , namelijk zovéél mogelijk lachen en positief zijn , in de hoop dat dat uiteindelijk de nieuwe zuiver- en oprechtheid wordt en de nieuwe positieve realiteit waarin we / men realiseren / realiseert wat we / men voor ogen ogen hebben / heeft … En dat is wel de beste manier …
Kijk maar wat je ermee doet , je hoeft jezelf géén geweld aan te doen , dus KIES ZELF what’s best for you …
Benadrukken wil ik graag dat we met POSITIVITEIT , however and whenever , een “wereld van verschil” maken , allerlei liedjes flitsen door mijn hoofd die dat beeld bevestigen … ; maar goed : dat is mìjn manier , misschien en hopelijk ondervind je er steun aan en van … , hopelijk put je hier positieve inspiratie uit om een gefundeerdere keuze te maken die jouw en jullie belang het beste dient … !!!
Méér kan ik er niet van maken : héél veel sterkte en SUCCES en hopelijk snel tot een nieuw boek , omdat ik , èn wij ontzèttende leeshonger hebben …
Het beste en hopelijk tot lees / ziens !!!??? En wie weet dat je met nieuw opgedane én toegepaste positiviteit sneller dan binnen één jaar een nieuw boek uitbrengt … ???!!!
Om de leeshonger van vélen te stillen … KIJK MAAR WAT JE PRECIES DOET , dus géén dwingende houding van mij uit , MAAR Gà ERVOOR !!!
Het Allerbeste van Hugo en Lia van Olphen gewenst … !!!
P.S. : Politiek gaan we het ook wel eens worden gezien de door jou uitgezonden signalen daarover … !!!
Rik Raven
Hugo en Lia, ik heb bewondering voor jullie positiviteit.
Tijdens het mantelzorgen was schrijven de enige redding waardoor ik mezelf niet verloor in mijn zorgen. Helaas heeft dat niet geleid tot een nieuw boek, omdat het geschrevene alleen maar werd geschreven om slechte gedachten weg te houden.
Toch ben ik eindelijk bezig aan een nieuw project, hoewel de leeshonger nog niet meteen zal worden gestild. Het wordt namelijk de autobiografie van een schrijver met nah, die bezig is met het schrijven van een boek.
Dank je voor je positiviteit en allebei veel sterkte toegewenst.
Hugo
Hoi Rik , wat moeilijk en zwaar , zulke afscheidsmomenten en de daarop volgende rouw (periode) … , hélaas spreek ik uit ervaring … !!!
Wij zijn momenteel op allerlei cruciale “kruispunten ” in ons leven , althans zo voelt dat emotioneel , daarom hetgeen wij , ik nog meer dan mijn vrouw Lia , toepassen , namelijk zovéél mogelijk lachen en positief zijn , in de hoop dat dat uiteindelijk de nieuwe zuiver- en oprechtheid wordt en de nieuwe positieve realiteit waarin we / men realiseren / realiseert wat we / men voor ogen ogen hebben / heeft … En dat is wel de beste manier …
Kijk maar wat je ermee doet , je hoeft jezelf géén geweld aan te doen , dus KIES ZELF what’s best for you …
Benadrukken wil ik graag dat we met POSITIVITEIT , however and whenever , een “wereld van verschil” maken , allerlei liedjes flitsen door mijn hoofd die dat beeld bevestigen … ; maar goed : dat is mìjn manier , misschien en hopelijk ondervind je er steun aan en van … , hopelijk put je hier positieve inspiratie uit om een gefundeerdere keuze te maken die jouw en jullie belang het beste dient … !!!
Méér kan ik er niet van maken : héél veel sterkte en SUCCES en hopelijk snel tot een nieuw boek , omdat ik , èn wij ontzèttende leeshonger hebben …
Het beste en hopelijk tot lees / ziens !!!???