Niet voor tere zieltjes

Vreselijk spannend is dat wachten op de eerste lezersreacties en recensies, nadat je een nieuw boek hebt gepubliceerd. De meeste reacties zijn leuk, dat zijn de lezers- en lezersvriendenreacties en een aantal zijn minder leuk, maar absoluut informatief. De afbrekende, tot op het bot vernederende recensie heb ik echter nog niet gezien, maar ik ben ervan overtuigd dat die ergens bij iemand op een schijfje wacht om in de openbaarheid te worden gebracht.

Wat mij telkens weer opvalt, is de belerende toon van zo’n minder goede reactie, alsof ik ervan zou moeten leren, alsof ik het me goed ter harte moet nemen. Hij of zij zegt dit toch niet voor niets?
Nou echt, je mag van me aannemen dat ik dat niet doe, ik lees de recensie (soms met verbazing of ongeloof of ergernis) en ik respecteer die, maar de woorden blijven nooit langer hangen dan die van een goede recensie. Tenslotte zijn die zijn veel aangenamer.

Marvin O schrijft: ´Rik Raven gaat helemaal de bocht uit wanneer ze de verkrachting van een negenjarig jongetje gedetailleerd uitwerkt. Die details waren niet nodig en zijn walgelijk. Een blaam ook voor de uitgever want op deze cover hoort een leeswaarschuwing.’
Gelukkig is Marvin O wel fan van mijn verhalen, dus de recensie is niet geheel kommer en kwel. Die waarschuwingssticker is misschien wel een goed idee. Een supergrote Sticker: NIET VOOR TERE ZIELTJES
Wie gaat die voor mij ontwerpen?
Over o.a. dezelfde scene schrijft Hilde Janbroers-Stolk: ‘Deze gruwelijkheden, die vooral bij Tom en Jeffrey werkelijk afgrijselijk zijn, worden zeer beeldend geschreven. Dit is soms erg heftig, Rik Raven schuwt deze schrijfstijl niet. Dit vind ik bijzonder knap, want soms vond ik het zó schokkend en heftig dat ik onmiddellijk kon begrijpen waarom de personages Tom en Jeffrey soms handelen in een manier die niet normaal is. Voor het verhaal was het beschrijven van deze heftige geschiedenis absoluut noodzakelijk om de personages zó neer te kunnen zetten.’

Natuurlijk geven zulke reacties wel te denken, maar ik ga hierdoor niet vromer schrijven dan de paus. Het zal altijd mijn beschrijving zijn van wat ik voor me zie op zo’n manier dat jullie hetzelfde kunnen zien. Ik verbloem het niet in mooie woorden omdat ik de lezer niet wil voorliegen. Wat ik vertel is gruwelijk, het is te smerig en te misselijkmakend voor woorden. Kan zijn, maar ik ben van mening dat dit moet binnenkomen. Als geen enkele lezer hier iets bij voelt, dan kan ik er net zo goed mee ophouden. Misschien verlies ik hier lezers door, maar ik hoop dat er ook lezers door geïnteresseerd raken.

Ik balanceer tussen twee werelden, twee genres en daarom noem ik mijn boeken: magisch realistische thrillers.