Recht
Twee jonge mensen zoeken naar wraak of naar rechtvaardigheid, maar wat vinden ze?
Hoewel de geur van kruit al een concrete aanwijzing was, schrok Lennard zich het apezuur toen hij een zware, monotone stem hoorde zeggen: ‘Kom mee. Ik heb jullie de moeilijke weg naar beneden laten gaan, de terugweg wordt wat comfortabeler, dat beloof ik.’ Alf Markobar kwam uit de muur stappen, zijn hoofd met de grote hoed naar voren gekanteld. Zijn handen lagen uiteraard op de kolven van zijn revolvers. De jas waaierde breed uit achter hem en hij bracht een buitenlucht mee die geurde naar droog gras.
‘Die lange val? Was dat niet nodig geweest?’ vroeg Lennard. ‘Man, ik was gewond, ik moest terug.’
‘Naar mijn inschatting was dit een excuus dat je gebruikte om naar beneden te kunnen, nu besef ik mijn vergissing. Mijn verontschuldigingen.’ Alf Markobar kon in deze kamer rechtop staan, maar niet voordat hij zijn hoed had afgenomen. Zijn haren zaten plat gedrukt, alsof ze met lijm op zijn hoofd waren geplakt.
Het leven van Ilse Kastein en Lennard Henley werd al op jonge leeftijd door een en dezelfde persoon verwoest. De verdrongen herinneringen bepalen nog steeds hun dagelijks leven.
Wie is de mysterieuze Endrezar die hen beiden wraak – of op zijn minst afsluiting – belooft? En tegen welke prijs?
In de wereld die Rolf Dorint schreef, zoeken Ilse en Lennard naar Geluk en de Bloem die zij bij zich draagt. Maar Rolf heeft zijn wereld verlaten, zijn inspiratie is opnieuw opgedroogd. Zijn wereld denkt daar anders over en trekt hem terug in zijn eigen creatie. Rolf is terug …
Submit your review | |
9 reacties
Chrissy van der Haven
Het einde zag ik niet aankomen: wat een heerlijke ontknoping!
Alf Markobar kwam uit de muur stappen, zijn hoofd met de grote hoed naar voren gekanteld. Zijn handen lagen uiteraard op de kolven van zijn revolvers. De jas waaierde breed uit achter hem en hij bracht een buitenlucht mee die geurde naar droog gras.
Als je eerder het boek Bron van Rik Raven (je wel bekend van onze fanclubdagen hoop ik) las, dan kom je in dit boek een paar bekenden tegen: Alf Markobar en Kanter: fretten met magisch verbeterde zintuigen die veel groter zijn dan mensen. Zij moeten Geluk en de Bloem vinden, voor het te laat is. Op de flaptekst lees je: “Het leven van Ilse Kastein en Lennard Henley werd al op jonge leeftijd door een en dezelfde persoon verwoest. De verdrongen herinneringen bepalen nog steeds hun dagelijks leven. Wie is de mysterieuze Endrezar die hen beiden wraak – of op zijn minst afsluiting – belooft? En tegen welke prijs? In de bovenwereld die Rolf Dorint ontwierp, zoeken Ilse en Lennard naar Geluk en de Bloem die zij bij zich draagt. Maar Rolf heeft zijn wereld verlaten, zijn inspiratie is opnieuw opgedroogd. Zijn wereld denkt daar anders over en trekt hem terug in zijn eigen creatie. Rolf is terug…”
Het boek is apart te lezen, maar is wel helemaal met Bron verbonden. Dat recenseerden we eerder en, zoals ook op de achterflap te lezen staat overigens, vonden we dat een mooie combinatie van de Talisman met De Donkere Toren. Ook nu geeft het boek je dit gevoel terwijl je leest. Scherpschutters, heen en weer reizen tussen twee werelden (de beneden– en bovenwereld) magie en fantasie wisselen elkaar af. Aan de andere kant heeft dit boek wat meer western-gehalte — mede door het ‘Once upon a time in the west’ deuntje dat een van de karakters hanteert. Ik kan je van harte aanraden om toch eerst Bron te (her)lezen voordat je dit boek ter hand neemt, zodat je Rolf de schrijver eerst goed leert kennen en het boek Recht daardoor meer diepte geeft omdat je eerder contact maakt met de karakters. De karakters zijn erg divers, en variëren van iemand die bejaarden verzorgt maar ze ook besteelt, een persoon met een incestueuze vader, tot onze prachtige fretten die hen zullen helpen wraak te nemen op die ene persoon die hen allen met elkaar verbindt.
Recht is het derde boek van Rik, en het tweede verhaal in deze wereld. Het is een mooi verhaal geworden. Terwijl je leest wil je steeds meer weten, maar het hoe en waarom blijft een steeds ongrijpbaar iets in Recht. Knap gedaan, maar… je bent meer een toeschouwer dan een participant in dit verhaal: je ziet wat zich in de beneden- en bovenwereld afspeelt maar je beleeft het niet zelf – je staat er bij, om het zo maar uit te leggen. Het begin van het boek moest ik even doorbijten, maar daarna kon ik makkelijker meeleven met wat er gebeurt. Het is ook even wennen aan het wat kleinere lettertype dan het gemiddelde boek heeft. Er is echt geen voorspelbare lijn in dit verhaal voor de lezer, en ondanks dat je steeds de knap omschreven sfeer goed aanvoelt weet je eigenlijk totaal niet waar het naar toe gaat. Soms is dat een beetje vervelend, omdat je hierdoor wel eens afgeleid kunt worden en niet weet waar je bent in het verhaal, maar na even teruglezen en goed je koppie erbij houden krijg je die grip weer terug. Toch is het boek de moeite waard omdat niets is wat het in eerste instantie lijkt, in deze aparte wereld die Rik heeft ontworpen.
Met wraak als rode lijn moet je je wel afvragen of die terecht is. Wat is echt? Is het wel eerlijk wat er gebeurt? Ik ga niks verklappen, maar het einde van het verhaal zag ik niet aankomen: wat een heerlijke ontknoping! Er zit een mooi eind in, waarin uiteindelijk de echte slechteriken het onderspit zullen delven.
Wraak of rechtvaardigheid.. Wat is waarheid?
Jacques smeets
Van begin tot eind vertelt de mondharmonica de essentie van leven en dood.
Vanuit een onpeilbaar diepe Bron borrelt het verhaal op, samen met personages. De fantasie kent geen grenzen. Alsof een Zucht de ruimte vult en tegelijkertijd zorgt voor de nodige ontspanning. Toch zal eerst Recht moeten worden gesproken. Of dat door een Fret gedaan moet worden, is de vraag, maar hier gebeuren dingen die de menselijke fantasie te boven gaan. Mensen vervagen in het verhaal tot door elkaar lopende figuranten, maar zij vormen samen wel de hoofdpersonen, in welke hoedanigheid dan ook.
Wat het schrijven van een boek niet al teweeg kan brengen? De schrijver zit verwrongen in zijn eigen verhaal.
Als je het leest word je meegesleurd in de kronkels van zijn menselijk bestaan, van beneden tot boven, van binnen tot buiten. Van begin tot eind vertelt de mondharmonica de essentie van leven en dood.
Recht zorgt voor een aangename spanning, die je wel moet kunnen verdragen. Voor mij is dat geen enkel probleem, vooral wanneer dit deuntje klinkt.
Tazzy Jenninga
Wat is Recht? En wat is de ultieme wraak? Wat is er echt?
Lennard en Ilse kennen elkaar via de vriendin van Lennard. Maar Ilse mag zijn vriendin niet, dus hebben ze eigenlijk weinig contact gehad. Dat is van de een op de andere dag anders als ze met leden van Het Conventus Vertitatis in aanraking komen. Ze komen terecht in een groot avontuur en moeten afrekenen met hun verleden. Lennard en Ilse hebben vroeger iets meegemaakt en daar kunnen ze Wraak voor halen. Alf & Kanter komen ook in dit verhaal voor ( Zie Bron). Zij zijn Fretten, zij hebben magisch verbeterde zintuigen en zijn een stuk groter dan mensen. Ze moeten de Bloem vinden voor het te laat is.
Wat is Recht? En wat is de ultieme wraak? Wat is er echt? Ken je de personages wel echt?
Mijn haren gingen overeind staan van Maarten, Ilse haar vader. Deze man vind ik echt onuitstaanbaar! Hij heeft een grote rol in het verhaal.
Leugen of Waarheid, Sprookje of realiteit? Dat weet je in de wereld van Rolf Dorinth maar nooit! Wanneer (en hoe) maak je het onderscheid? Dat is de vraag. Je fantasie gaat echt werken!
De personages gaan van de benedenwereld (de aarde zoals wij hem kennen) naar de bovenwereld en weer terug. De bovenwereld is door de schrijver Rolf Dorinth geschapen (of is het toch de Bron, waar alle aueters uit putten).Het verhaal zit erg goed in elkaar. In de bovenwereld kan je van alles overkomen. En je kunt daar ook vreemde wezens tegenkomen! Het is de fantasie van Rolf die daar aan het werk gaat. Magie en fantasie spreken boekdelen en ik ben er nog niet over uit of het Recht gesproken heeft. Is het rechtvaardigheid of gewoon koelbloedige wraak? Ga het boek lezen en bepaal het zelf!
Een ding is zeker! Je moet je aandacht erbij houden in dit boek. Want anders kun je in de war raken! En je moet ook zeker Bron lezen, daarin ga je Rolf Dorinth een stuk beter leren kennen. Zijn leven voor Recht was enorm anders. Er wordt regelmatig naar Bron terugverwezen, en ik vind dat je dat boek eerst moet lezen. Het is een soort vervolg op het verhaal van Rolf!
Het plot en einde is top! Ik zag het niet aankomen! De cover vind ik er mooi en passend!
Nienke Pool
Ongrijpbaar fascinerend – Hebban recensie – januari 2016
Recht is alweer de derde fantasythriller van Rik Raven, een pseudoniem van Rik van Woerkum. Dit verhaal vormt niet direct het vervolg op de vorige twee boeken maar is wel onlosmakelijk verbonden met haar boek Bron. Al kunnen de boeken afzonderlijk van elkaar worden gelezen, het is handig om te weten dat haar boek Bron (met een western-sf setting) een grote rol in dit verhaal speelt. Recht is gepubliceerd door de nieuwe uitgever Nimisa Publishing House. NPH is een initiatief van zes auteurs die in 2015 hun krachten hebben gebundeld door te starten met een nieuw uitgeefconcept: via een coöperatie gezamenlijk hun boeken uitgeven. Hoog tijd om te kijken hoe hoog deze nieuwkomer de lat legt. Recht is het meeslepende verhaal dat is geschreven door een van de meest sympathieke fantasyauteurs die ons kikkerlandje rijk is. Normaal is dat geen kwalificatie die binnen een recensie thuishoort, maar voor wie Raven en haar levensverhaal kent, vormt dit boek een bron van herkenning van zowel haar levenslust, haar pijn alsmede haar kracht. Raven heeft geen simpel ‘rechttoe rechtaan’ boek geschreven waarin de rode draad je door het boek stuwt. Wat is het wel en waar ligt de kracht?
Recht is een onalledaags verhaal over twee onalledaagse hoofdpersonen die in principe los van elkaar staan. Lennard verzorgt bejaarden en troggelt ze hun spaarcenten af. Toch komt hij niet eens zo onaardig over. Zijn leven is verwoest op een verschrikkelijke dag toen hij elf jaar was en zijn familie werd uitgemoord. Dit heeft hem gehard en gevormd. Als zijn vriendin wordt vermoord begint zijn rol in dit bizarre avontuur. Daarnaast is er Ilse, die haar geheugen bewust vervlakt door zichzelf van overvloedig veel drank te voorzien. Als je in Ilse’s schoenen zou staan, zou je wellicht hetzelfde doen. Haar heden, met haar vreselijke vader, is niet veel beter te verteren dan haar verleden. Hoe haar toekomst eruit zal zien, daartoe maakt ze een keuze. Maar of het de juiste is? De twee hoofdpersonen kennen elkaar niet, toch zijn ze door hun verleden onverbrekelijk met elkaar verbonden, omdat hun levens zijn verwoest door dezelfde man. Als de geheimzinnige Endrezar hen komt halen om wraak te nemen, gaat het verhaal van start.
Tijdens het lezen waant de lezer zich constant in een droomtoestand. Je wilt verder het avontuur ingesleurd worden omdat het intrigeert, zonder dat je precies weet waarom. Nergens biedt het verhaal voldoende houvast en toch kun je niets anders doen dan je verder de wereld van de mysterieuze schrijver Rolf Dorint laten inzuigen. Niets is wat het lijkt in Recht en zelfs de conversaties geven niet altijd een helder licht op de zaak. Scènes gaan niet altijd over de rode draad van het verhaal of maken duidelijk waarom we ons ergens begeven. Alles lijkt om de sfeer te draaien. Gedetailleerde omschrijvingen van de omgeving zijn vaak niet functioneel voor het verhaal maar onderstrepen de sfeer. En die sfeer is bijna tastbaar.
De schrijfstijl van Raven is helder, waardoor het verhaal iets magisch krijgt. Een zelfgeschapen mythologische wereld wordt verweven met ons eigentijdse bestaan. Dat is niet altijd eenvoudig te volgen, maar geeft het verhaal tegelijkertijd een interessante laag. Menig lezer zal echter verzuipen in de fragmentarische droombeelden en dat is jammer.
Zelf omschrijft ze haar werk vaak als ‘magisch realistisch’ en in Recht schrijft ze: ‘Lezen is vertoeven in een bubbel buiten de realiteit’. Het gevoel van verwondering, die het magisch realisme doorgaans oproept, lijkt de rode draad in haar boek te zijn. Ook het centrale thema van het boek levert de lezer meer vragen op dan antwoorden. Die centrale vraag luidt: Is wraak rechtvaardig en is de uitkomst van wraak rechtvaardigheid of slechts vergelding? Daarbij gaat Raven confronterende situaties en thema’s als incest, moord en verkrachting niet uit de weg. Voor sommigen kan dit even slikken zijn.
Recht wordt vrij fragmentarisch verteld waardoor je als lezer niet meteen grip krijgt op het verhaal. Zo blijft het doel van de Mastermind dat in de proloog uiteen wordt gezet, veel te wazig. Dat moet je liggen. Zonder enige leidraad wordt de lezer het verhaal ingeduwd. Een gestructureerde lijn had het boek sterker gemaakt en de leesbaarheid vergemakkelijkt, zonder dat de sfeer had ingeboet. Nu zal menig lezer verzuipen.
De omslag van Rob van der Zwaard is goed gelukt. Van der Zwaard heeft een bestaande foto in een eigen setting geplaats waardoor een sfeervolle omslag is ontstaan. Net als het verhaal van Raven is de omslag niet eenduidig en voor meerdere interpretaties vatbaar. Symboliseert de omslag de zoektocht naar het voortbestaan van de wereld? Zal het recht zegevieren of is het pure wraak die de hoofdpersonen leidt?
Al met al een zeer geslaagd boek voor de geoefende fantasylezer. Als Recht je eenmaal grijpt, laat het je niet meer los, maar helaas zal dat niet voor iedereen gelden.
Conny Schelvis-Mens
Het scheppen van een wereld die niet bestaat, maar een wereld waarin je, tegen beter weten in, gelooft.
Het centrale thema is wraak. Ilse en Lennard worden geconfronteerd met de kwelgeest uit hun jeugd in een wereld ontsproten uit het brein van een schrijver die er geen vat op lijkt te hebben. Ze kunnen wraak nemen, willen ze dat en gaan ze dat doen en wat zal het opleveren.
Met plezier had ik de vorige twee boeken van Rik Raven ontdekt en gelezen en toen ik zag dat er een volgend boek van haar uit was heb ik haar gelijk een mail gestuurd omdat ik die toch wel heel graag wilde lezen. Ik kreeg zelfs de primeur van het eerste gesigneerde exemplaar wat een beetje boekennerd toch wel erg leuk vind. Al snel dook ik in het boek. Het eerste hoofdstuk was even doorbijten maar daarna zat ik weer midden in een wonderlijke wereld met bijzondere karakters.
Al hoewel er gezegd word dat je “recht” onafhankelijk kan lezen van “bron” zal ik dit niet aanraden. Er zijn verwijzingen naar het vorige deel die niet verder uitgelegd worden, of summier en dan is enige kennis uit “bron” wel prettig . Ik had “bron” nog niet zo gek lang voor dit boek gelezen en kon er dus vrij snel inkomen omdat alles nog redelijk vers in het geheugen lag. Als je “bron” niet gelezen zou hebben denk ik dat je moeite zult hebben om in het verhaal te komen en sommige details gewoon weg mist.
Bovendien is het zeker geen straf om haar vorige boek(-en) te lezen omdat ze een zeer prettige schrijfstijl heeft en het mooie van haar vorige verhalen is dat hoewel het fantasy is is er een flinke lijn naar de gewone wereld waardoor het sprekender wordt en lekker weg leest. Bij dit boek is er ook wel een lijntje naar de gewone wereld maar een stuk minder. Neemt niet weg dat de sfeer en de spannigsopbouw goed is afgewogen en je je al snel als mede-reiziger in het verhaal laat verdwijnen.
De hoofdstukken zijn van een titel voorzien en daar is weer een onderverdeling van een veertigtal genummerde stukken die ook nog een titel hebben.Wat misschien een beetje overdadig is. Het lettertype vond ik net even te klein wat ik vermoeiend lezen zou kunnen vinden maar door het verhaal nam ik dat maar voor lief.
Kleine kanttekening vond ik ook dat er wordt verwezen naar de film ‘once upon a time in the west’ met name naar de mondharmonica-muziek zo typerend voor deze film. Zelf vind ik dat een mooie film en mooie muziek en je weet meteen welke sfeer er wordt opgeroepen maar nu had ik toch elke keer een beeld voor mij van een ouderwetse western. Ook denk ik dat je een breder publiek zal mislopen als je bepaalde films of muziek in je verhaal een rol laat spelen. De jongere lezers die deze film niet kennen of lezers die er niets mee hebben konden zich eerder gaan ergeren en af laten leiden door dit sfeerbeeld.
Rest mij alleen nog maar een compliment naar de schrijfster daar ze mij een wereld heeft weten voor te spiegelen waar je zonder twijfel zo kan geloven dat hij bestaat.
Rik Raven
Geweldig bedankt, Conny, voor je lovende recensie.
Je raakt een punt, waar ik tijdens het schrijven doorlopend over nadacht: in hoeverre ik echte informatie kon prijsgeven uit Bron. Natuurlijk niet te veel om cruciale informatie en clues weg te geven, maar wel genoeg om de spanning en de nieuwsgierigheid te wekken. Mijn redactrice die Bron niet had gelezen, heeft er geen problemen mee gehad. Zoals ik het zie, zal je als Bronlezer enkele feitjes in Recht anders gaan lezen omdat je weet wat er eigenlijk achter steekt, maar als nietBronlezer lees je gewoon een feit dat niets anders is dan dat…
.
totdat je Bron gaat lezen. 😉
Conny Schelvis
Denk dat je boek idd anders leest als je Bron wel/niet gelezen hebt.
En goed te horen dat het zonder voorkennis het verhaal ook te volgen is.
Neemt niet weg dat ze gewoon beide “moeten” lezen …;o)
henripatrik
Dag Rik,
Ziet er goed uit. Ik ben benieuwd.
Groetjes,
Henri Patrik
Jacques Smeets
Hoi Rik,
Fantastisch. Een welgemeend compliment. Je hebt het uiteindelijk dan toch voor mekaar gekregen. Komt er ook een officiële presentatie?
Veel succes en vooral plezier gewenst.
Jacques