Stil succesje

Het is enkele jaren erg rustig geweest in de berichtgeving rondom mijn persoontje. En ja, dat is het nog, ik geef het toe.

Ik kan u echter wel verzekeren dat ik weer schrijf. Ik wilde me alleen niet meteen storten op het grote werk van de boeken omdat er toch wat finetunen nodig was, daarom ben ik begonnen met het schrijven van korte verhalen. Ik heb ervaren dat het schrijven van een goed coherent kort verhaal moeilijker is dan het in elkaar zetten van een novelle of een verhaal in romanvorm. Goede oefening om er weer in te komen dus.

Met het schrijven van enkele korte verhalen ben ik wel een paar maandjes tot een jaar onder de pannen geweest. Van enkele verhalen heb ik goede berichten gekregen, maar het was allemaal niet opzienbarend genoeg om het de wijde wereld in te storten.

Tot ik een tijdje terug op een prijsuitreiking ergens in Nederland was, want eigenlijk was ik ervan overtuigd dat mijn verhaal goed genoeg moest zijn om bij de eerste twintig te behoren, die werden gepubliceerd (als ik eigen verhalen na lange tijd herlees, heb ik genoeg afstand vanwege mijn slechte geheugen en genoeg ervaring als oud jurylid/redacteur/auteur om dit redelijk goed in te schatten). Toch werd het niet genoemd en stond het niet op de lijst bij de eerste twintig. Oké, dacht ik, dat kan. Ik ben wel de laatste die zich onfeilbaar mag noemen en vergissen is een van mijn niet verborgen talenten, dus alles is mogelijk.

But lo and behold …

Via een vriend/collega schrijver die tevens jurylid was bij deze wedstrijd kwam ik erachter dat mijn verhaal als vierde bleek te zijn geëindigd.

Ik zou dit best wel groot willen verkondigen, maar waarom?

• Het was geen podiumplek, dus niemand heeft me mijn five minutes of glory afgenomen.
• De organisatie heeft haar fout toegegeven, ze is diep door het stof gegaan en mijn verhaal komt in de volgende bundel.
• Ik ben verzekerd van gratis inschrijving bij de volgende wedstrijd.

En om dat verhaal zullen ze waarlijk niet heen kunnen …
Mijn wraak zal zoet smaken …
Denk ik …